incredible India

Vanuit Singapore vlogen we met India airlines naar de hoofdstad van incredible India. Vol spanning na de redelijk plotse verandering van onze reisroute genoten we van de goede service van de Indische air hostessen. Via andere reizigers is het idee gekomen om India aan te doen en de algemene opinie is - you love it or you hate it!

Savonds te Dehli aangekomen lijkt de stap naar die andere wereld nog niet zo groot maar als we de eerste ochtend uit ons hotel komen worden we met de feiten op de neus gedrukt. Een overloop aan mensen, brommers, tuk tuks met hun oneindige en stinkende uitlaatgassen en de heilige koeien die overal en nergens liggen.
We hadden maar een zorg en dat was zo snel mogelijk de aankoop van een moto regelen om dehli snel te kunnen verlaten. Karol Bagh is de regio in de stad waar zowel de locals hun goodfake en rommel spullen voor de brommer kopen als de plaats voor foreigners. Na lange tijd zoeken, beginnen twijfelen en uiteindelijk de knoop door te hakken, kunnen we nu zeggen dat we echt fier zijn op ons bullet. Ze is een echt oude rot met haar 30 jaar maar helemaal in een nieuw jasje gestoken. Na een inrij rit van 1000 km langsheen de gouden triangle van India: Dehli - Jaipur - Agra - Dehli konden we de bullet testen. Hoewel we toch al even gewoon zijn dat ze in Azie aan de linkerkant van de weg rijden mag je het niet onderschatten als je zelf moet rijden op drukke wegen waar het niet ongewoon is om uit te wijken voor een kudde runderen. Tevens heeft ons oude bullet een left shift gearbox en een right brake. Steven moest dus rekening houden om met de andere voet te remmen (wat in noodgevallen een routine moet zijn) en dan nog eens het verkeer dat van de andere richting komt. Tevens zijn er amper verkeersregels. Hoewel ik maar achterop zit hou ik mee het verkeer in het oog en natuurlijk ben ik de routeplanner. Anders komen we nergens...
Jaipur en Agra zijn 2 grote steden van hetzelfde kaliber als Dehli qua drukte, stof, luchtpollutie,...en heilige koeien op straat. De taj Mahal die enkele jaren terug na een bezoek van President Bill Clinton haar foreigner prijzen drastisch heeft verhoogd, vonden we echt overpriced (way to much). Daar we deze periode redelijk ziek waren - Dehli heeft niets voor niets de bijnaam Dehlibelly - lag ons gemoed samen met al de rest in het toilet.
Deze steden zijn ongezond door de zeer hoge luchtpollutie. Als je na een dagje sightseeing in je hotel komt hang je vol met stof, tot in je oren en neusgaten aan toe.

Het besluit om snel richting het Noorden, de bergen, te rijden was snel gemaakt. Hier hebben we een miscalculatie gemaakt qua seizoenen. Noord India (Ladakh en Kashmir) was deels nog niet toegankelijk door de besneeuwde wegen. We waren wat eigenwijs en hoopten dat dit geen probleem zou vormen maar uiteindelijk zijn we na een maandje terug afgezakt om naar Nepal te reizen. Na Nepal zullen we terug naar india gaan om de hoogst berijdbare weg, inderdaad, van de wereld met onze bullet af te leggen van Manali naar Leh ladakh.

Na onze eerste haarspeldbocht voelden we de energie die we nodig hadden: een zacht ochtend zonnetje met een fris briesje op onze gezichten, omgeven door de prachtige natuur van de himalaya en de geuren van de bloesems."Melig"

Hoe afgelegen je ook denkt te zijn in India, je bent nooit alleen. Steeds lopen er mensen over de baan, spelende kinderen, handelaren die hun overbeladen karren vooruit duwen. Achter elke bocht kan een grote truck in panne staan. Als waarschuwing leggen ze dan heel onopvallend enkele stenen op de baan. Het ene moment rijden we doorheen een dennenbos en na de andere bocht zijn we omringd door droge vlaktes met in de verte de hoge pieken van de himalaya.
Ook in de bergen moet je uitwijken voor de buffalo familie of een herder met zijn geiten. Loslopende honden zijn geen makkie: soms springen ze over de baan naar ons toe en lopen al grommend en kwijlend achter ons aan. We zijn al zelfs achtervolgt geweest door een koe. Echt waar... dat beest zag ons aanrijden en had het direct op ons gemunt. Ik maar roepen tegen Steven dat hij gas moest geven maar het beest gaf niet op.

Als Steven het tegenliggend verkeer heeft opgemerkt en heeft uitgeweken voor de suicidal dieren, dan zijn er nog de putten ter grote van een badkuip en de mogelijkheid om onderuit gezakt te worden door een landslide. Het is echt FANTASTISCH.....

We hebben tevens afscheid genomen van 1 trekzak met allerlei spullen die we niet frequent nodig hadden. Zo rijden we nu rond met een minimum aan kledij en toiletgerief. Een troost om weinig afwisseling te hebben in onze kledij is dat alle toeristen er schraal bijlopen.

De spirituele denkers komen hier echt aan hun trekken. De pelgrims staan erom te springen om een babbeletje met je te maken. Hun opvallend uiterlijk (oranje gewaden en lange haren) trekt ieders aandacht en we moeten toegeven dat het moeilijk is te weerstaan om er geen foto van te maken. Maar meestal vragen ze geld of charras (hash) in de plaats. Ze doen bewust afstand van alle materiele dingen om een pelgrimtocht te maken langsheen de heilige plekken van india. Ze hebben geen inkomen en alle beetjes dat ze krijgen helpen maar we kunnen er niet altijd begrip voor opbrengen. Buiten mediteren, charras roken en toeristen spotten doen ze de hele dag niets.
Mediteren doe je in een ashram waar je voor een appel en een ei ook kan slapen en eten. Zeer populair bij de spirituele toeristen. Een ashram wordt geleid door een guru. Deze gurus hebben een nieuwe kunststroming ontwikkelt, nl commercieel spiritualisme. Dikwijls heeft zo'n Guru een doorspekte bankrekening!!

Ondertussen zijn we Nepal binnengekomen. Later meer hierover. En...India wordt nog vervolgt.

Vele groeten aan iedereen
SenS