himalayan dream

Wie naar India reist mag eigenlijk de heilige stad Varanasi niet missen. Wegens het regenseizoen en de uiterst warme temperaturen hadden we eerst twijfels om ernaartoe te gaan. De weergoden waren ons echter goedgezind en na een lange, ware dodenrit rit vanuit Nepal reden we doorheen de smalle, drukke straatjes van die ouwe stad. Volgens de Hindu is deze stad de oudste der beschavingen. Hindu van overal komen hiernaartoe om zich te baden in de heilige ganga. Maar het levensdoel van vele is om hier na overlijden verbrand en verstrooid te worden zodat hun ziel rechtstreeks naar het Nirwana kan gaan. Zoniet moeten ze ettele reincarnaties ondergaan.

Al bij al hebben we genoten van deze levendige stad.De badende mensen die volgens ritueel na het wassen 3 maal kopje onder gaan en bij de laatste een grote slok nemen. Je moet weten dat dit water zo hard vervuild is dat wij er waarschijnlijk dagenlang ziek van zouden zijn, laat staat nog in leven.

Steven is hier regelmatig aangesproken geweest door de lokale jeugd scene als 'stylisch'. Zijn ego heeft weeral een scheut gekregen!
Dit ondanks het feit dat hij slechts 1 short en 2 tshirts in zijn garderode heeft.

De Indische mannen hebben de gewoonte om op een soort tabak te knauwen, gelijkwaardig als kauwgom. Straatventers maken een speciaal goedje met allerlei kruiden (betelnut) en tabak dat erg geliefd is bij de lokalen voor het euphorisch stimulerend effect. We hebben ons er niet aan durven wagen omdat je hele mond er namelijk knalrood van word.

Onze Himalayan dream wordt bijna werkelijkheid. Na 4 dagen rijden van de op en top Indische stad komen we aan in Manali. Een beetje vertrouwd nu we er voor de 2de keer toekomen brengen we de bullet binnen voor een check-up en maken we afspreken met andere reizigers voor de start van de trip naar Ladakh. Onze Duitse vriend Martin die we hebben leren kennen te Kathmandu rijdt met ons mee. Smorgens bij het tankstation blijkt al dat de royal enfield niet de meest geschikte/betrouwbaarste moto is voor de bergen. De Portugees en Tibetaan kwamen zeggen dat 1 van de motos niet starten wou en ze een dagje later zouden vertrekken. Na een 20-tal km begeeft Martin zich al in de problemen zone waar hij de hele trip (7 dagen) last van heeft gehad. Al een geluk botsen we op een grote groep Indiers die via de royal Enfield company een super georganiseerde toer hadden geboekt met volgwagens en een truck vol met spareparts. Nogmaals bedankt aan hen voor hun constante hulp.
De hele trip is een soort afvalrace - wie zijn bike is bestand tegen de hoogte, de slecht wegen, het water en zand. Maar iedereen zit in dezelfde situatie en zo een grote solidarteit is de max.

Er zijn geen woorden (toch niet in mijn vocabulair) om deze omgeving te beschrijven. Het meest dramatische landschap dat we ooit al hebben gezien. En ondanks de droogte en kaalheid (boven de boomgrens) is er een stevig kleurenpallet van bruin - en roodtinten aanwezig.
We maken nu al plannen om deze trip binnen enkele jaren nogmaals te doen, alsook Kashmir wat we deze keer hebben moeten missen wegens niet veilig. Deze regio die grenst met China en Pakistan is al vele jaren het slachtoffer van een onzekere overheid.

Onderweg moet je regelmatig je paspoort en moto papieren laten zien. Martin had geen lokale verzekering en de agent dwong hem 1000 roepies baksheesh af. Dit is voor ons misschien maar 15 euro maar voor hier betreft dit meer dan een maandloon. Steven kwam tussenbeide omdat dit echt niet volgens onze principes is en na enkele harde woorden werd er niet meer over gesproken en konden we doorrijden.

Enkel in India maak je het mee dat je bij het inchecken van een hotel voor een tweepersoonskamer een bewijs van huwelijk moet voorleggen. Hoe konden we dit bewijzen of althans toch faken. We zijn uiteindelijk moeten afdruipen en verder op zoek gegaan naar een 'niet kosjer' hotel.

Na ongeveer 7000 km heeft de bullet onze reis doorheen India en Nepal aangenamer gemaakt. Ondanks zijn kuren zo nu en dan hebben we hem toch op een container gezet en volgt hij ons naar Belgie.

En ...... onze 12 maanden zitten erop, na 12 currencies, ongeveer 94 hotels en waarschijnlijk teveel rijst en noedels meten we afscheid nemen of zeg ik beter, zeggen we jullie terug goededag.


Tot binnen enkele dagen
dikke kussen
SenS