Tunesie verslag

Tunesië 15 mei 2010 – 29 mei 2010

Zaterdag 15 mei nemen we de boot van Sicilië naar Tunis. Op de kade wordt direct duidelijk dat we een ander continent zullen invaren: de mensen zijn druk in de weer de autos en bussen tot de nok vol te laden met Europese makelarij.
Om 10u zou de boot vetrekken, dit is 11u geworden. Wat is nu een uurtje meer of minder. Wij maken ons alvast niet druk en wachten geduldig totdat we de boot mogen oprijden.
De motor is voor deze gelegenheid een verlenging geworden van de toyota. Het duurt slechts een klein uurtje om de motor vanachter op het rek aan te brengen. Een goede investering of niet, later hier meer over.
Eenmaal op de boot zoeken we direct onze zitplaatsen op. Dit blijken redelijk comfortabele 'metropolis look-a-like' zetels te zijn.
Het begint donker te worden wanneer we in Tunis aankomen meren. We lopen snel nog even naar het dek en krijgen zo echt het gevoel Afrika binnen te varen.

Tijd voor de eerste echte grensovergang.
Wagen wordt gecontroleerd, carnet is niet nodig, paspoort nakijken, vragen ala 'wat komen jullie hier doen? Waar gaan jullie heen?', stempel in paspoort en klaar.... nee nog meer papierwerk voor de auto. De douane beamte wijkt niet van onze zijde en lijkt me al teveel moeite te willen doen. Wat lachen en swanzen en wanneer Johan en Steven aan het laatste loket staan te wachten voor de juiste papieren komt de aap uit de mouw. Ik zit in de wagen met open raam en de beamte die me eerst helemaal ophemelt met mijn 'schoonheid, Belgie is toch ooh zo'n goed land' wilt graag een centje voor de dienst die hij ons heeft geleverd. Nop, wij geven geen baksheesh!
De dienst is direct afgelopen en we staan er alleen voor.... geen nood, we trekken perfect onze plan in deze democratie.

In de hoofdstad vinden we snel een hotel in het oude centrum. Tunis is amper een scheet groot en heel makkelijk om te navigeren met de wagen en motor.
Hier hebben ze pas een café-cultuur – iedereen komt 's avonds buiten om in een van de thee huizen zijn shaj (thee) te drinken en een waterpijp te roken.
Wat staat er zoals op het menu: kebab, shawarma, falafel, en natuurlijk couscous.
We genieten van onze eerste Afrikaanse stad.

Tunesië is niet groot en het zijn slechts korte afstanden rijden om naar een volgende plek te gaan. Dit geeft ons ruimte om tijdens het rijden regelmatig te stoppen en aan sightseeing te doen.
Vanuit de hoofdstad rijden we richting de Noordkust waar er prachtige stranden zouden zijn. Deze stranden hebben we blijkbaar gemist of we zijn al te veel verwend geweest met 'echte' beaches.
We komen niet veel campings tegen en onze eerste ervaring met bush camperen komt in aanzicht. Zelf hier zijn we een beetje onzeker en besluiten een passerende lokal aan te spreken en toestemming te vragen. Hij blijkt vlakbij te wonen en het is geen probleem dat we hier geparkeerd staan en de nacht doorbrengen. De volgende ochtend komt hij aangelopen alvorens we willen vetrekken en ja.... nu komt hij waarschijnlijk geld vragen. Maar nee, hij bracht ons verse kruiden en een mooi boeketje bloemen.

Wat hebben we verder nog bezocht: een archeologische site (Bulla Regia) vanuit de romeinse periode. Hier waan je je echt in die tijd. Een badhuis, amfitheater, en verschillende ondergrondse woningen in zeer goed bewaarde staat. We zijn blij dat we een gids hebben ingeschakeld die ons de mooiste plekjes van deze ruïne stad heeft laten zien.

Ook hebben we een authenthiek romeins badhuis (Hammam Mellegue) bezocht maar deze was spijtig genoeg en voor niet duidelijke reden niet meer geopend voor het publiek. De huisbewaardster heeft ons wel zeer vriendelijk ontvangen met avondeten en ontbijt. Als wederdienst vroeg ze of we alle fotos die we van haar en haar huis hadden getrokken zouden opsturen. Ze had reeds een hele fotoboek vol met kaartjes en kiekjes van andere gasten. S avonds mochten we ons in de oorspronkelijke warmwaterbron douchen.

Buiten een mediteraanse kustlijn heeft Tunesië ook woestijn. Onze eerste off-road ervaring zullen we niet snel vergeten.Vanuit het relaxte Douz vertrekken vaak in grote getallen 4x4's, quads en trucks de woestijn in. Het gehele dorp heeft zich dan ook toegewijd om zich hierin te specialiseren en overal spreken de mensen je aan om een tour te boeken. Met het idee dat we het komende land, nl Libië opgezadeld zullen zitten met een gids besluiten we hier niet op in te gaan. Ondanks dat ook andere reizigers ons hadden gewaarschuwd dat het geen makkelijk trip zou worden. Afhankelijk van de weersomstandigheden kunnen de zandduinen redelijk hoog zijn en beloofd het vaak vast te komen zitten en te moeten graven. Met enkele aanwijzigen van de camping waar we verblijven wagen we de rit doorheen de woestijn tot de oase Ksar Ghilaine.
Met de tips en tricks van Kurt Keysers (ex-collega van Steven die ervaring heeft in de rally-wereld) in ons achterhoofd vertrekken we en wachten vol spanning de zandduinen af. Na vlotjes een halve dag gepasseerd te zijn zonder moeilijkheden komen we inderdaad de duinen tegen. Ze zijn niet gigantisch maar het bloed begint toch ietsje sneller door onze aderen te pompen. Even zitten we vast doordat 1 van de 2 vrijloopnaven niet was ingeschakeld. Even de schop boven halen om wat zand weg te scheppen, 4x4 staat nu goed in,.... en hop weg zijn we. Hobbel, hobbel, hobbel,.... Johan gaat op zijn bobbel. Het zal niet de laatste keer zijn.
Gelukkig niets ernstig aan de hand en zonder verdere kleerscheuren bereiken we redelijk vlotjes de oase.
Het was spannend en super leuk.

Musea, archeologische sites, strand, woestijn, cultuur, natuur, medieval villages, star wars, hot springs, dromedaris, couscous, ondergrondse woningen, .... Tunesië heeft het.
Eerlijk, oprecht, vriendelijk, .... Tunesië is het.